poniedziałek, 13 czerwca 2016

Kutabuk w finale Nagrody Orfeusza

10 czerwca jury V edycji Nagrody im. K. I. Gałczyńskiego ORFEUSZ  za najlepszy tom poetycki roku, w składzie: prof. Jarosław Ławski (przewodniczący), dr Tomasz Burek, Janusz Drzewucki, dr Antoni Libera, dr Bronisław Maj, spośród dwudziestu nominowanych wcześniej do nagrody książek, wyłoniło finałową piątkę (kolejność alfabetyczna):
Urszula HonekSporysz, Wojewódzka Biblioteka Publiczna i Centrum Animacji Kultury,  Poznań 2015
Artur  NowaczewskiKutabuk, Biblioteka Toposu, Sopot 2015
Uta Przyboś, Prosta, Wydawnictwo Forma. Fundacja Literatury imienia Henryka Berezy, Szczecin, Bezrzecze 2015
Jarosław Marek RymkiewiczKoniec lata w zdziczałym ogrodzie,Wydawnictwo Sic!, Warszawa 2015
Ewa SonnenbergHologramy, Wojewódzka Bibilioteka Publiczna i Centrum Animacji Kultury, Poznań 2015
Decyzją jury laureatem ORFEUSZA MAZURSKIEGO został Erwin Kruk za tomik Nieobecność Stowarzyszenie Pisarzy Polskich Oddział Olsztyn, Olsztyn 2015
Laureat Nagrody ORFEUSZA zostanie ogłoszony  2 lipca podczas uroczystej gali wręczenia nagrody w Muzeum K. I. Gałczyńskiego w Praniu. Zwycięzca otrzyma 20 tys. zł i granitową statuetkę autorstwa Aliny i Gracjana Kajów, natomiast laureat ORFEUSZA MAZURSKIEGO  5 tys. zł. Laudacje do nominowanych tomików wygłoszą członkowie jury, a wiersze finalistów będzie interpretował na scenie Mariusz Bonaszewski. Całość oprawi muzycznie Trio Targanescu.
Więcej informacji: http://www.orfeusz-nagroda.pl/

środa, 8 czerwca 2016

Aktualizacja bobra

A był to czas czarno-białych telewizorów, w których często nie było nic, tylko ekran kontrolny, a czasem nawet zamiast ekranu kontrolnego padał śnieg. Był to świat, w którym albo coś było amerykańskie albo ruskie. Bóbr zaś był europejski i można go było oglądać na pięknej barwnej tablicy w tłumaczonej z języka słowackiego książce Świat Zwierząt. Wydawca: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne. Czarna śliska obwoluta. Krótkie noty, ale przede wszystkim te wysmakowane tablice. Ich przeglądanie miało coś z nabożeństwa, pozwalało zbliżać się do prawdy. Barwy natury były tu odtworzone z pełną precyzją. Żadnych podkoloryzowań. Żadnego poprawiania. Doskonała mimetyczność. Arcydzielność pędzla. Świat tej książki był stabilny, brzmiał jak wyrocznia. Dotyczył Czechosłowacji, więc pozostawał lekko przesunięty, importowany. Nie było google’a, żeby sprawdzić, gdzie znajdują się w Polsce populacje żubra, jaki jest obszar występowania rysia, gdzie spotkasz się z bratem swoim niedźwiedziem, z siostrą twoją pustułką. Ale były proporcje. Coś było rzadkie, coś pospolite. Bóbr był rzadki. Kiedy więc po zmroku wyłonił się spod wykrotu koło orłowskiego klifu, trudno było uwierzyć w jego istnienie. On zaś zatrzymał się, nie mogąc nas wyminąć na wąskiej plaży, poczłapał do wody, opłynął łukiem i kontynuował swoją podróż. Od czasu Świata zwierząt, od 1986 roku nie aktualizowałem bobra. Widziało się co prawda wiele razy żeremia w Borach, nawet ostatnio na Wolinie, odkrywało się wyszczerbione siekaczami pnie, jakby przygotowane na sztywny pal Azji. Ale wciąż było to gdzieś w głębi, na obrzeżach. Na pewno nie na gdyńskiej plaży. Po powrocie szukałem więc w Internecie bobrów. Niszczyły wały przeciwpowodziowe na Żuławach. Nagrywano ich obecność na ulicach, plażach. Dokumentowano ataki. Bóbr rozplenił się, umocnił, a na koniec wylazł na orłowską plażę i wyminął nas - zdumionych. Od czasu Świata zwierząt minęło trzydzieści lat. Od czasu Świata zwierząt zmienił się świat.