Grafomani - moje typy. Pełna lista!

Grajdoł ma swoich bohaterów, którzy niestrudzenie pracują na swoją markę, żeby zaistnieć i się liczyć. Tylko tutaj! Instruktaż grafomańskich strategii lirycznych i strategii przetrwania!

Domokrążca – pracuś.  Co roku wydaje tomiki własnym sumptem albo sumptem swojej fundacji. Rozdaje i sprzedaje je po całej Polsce, inkasuje honoraria od domów kultury na północ i południe od Konina. Ludzie są leniwi, dlatego musi dotrzeć do nich domokrążca, poeta pierwszego kontaktu. Domokrążca lubi się chlubić, że po Szymborskiej jest najlepiej znanym poetą w Otwocku. To żywy obraz ludzkiego dramatu -  jego poezja „dociera” do ludzi a jest ignorowana przez "krytykę".

Domokrążca wirtualny – sieciowa mutacja domokrążcy. On wie, że życie literackie to matriks. Dlatego swoją akwizycję zaczyna od krytyków, recenzentów, redaktorów, tłumaczy. Skwapliwie kolekcjonuje adresy e-mailowe, których właściciele coś mogą napisać o jego tomikach w gazetach, pismach literackich, portalach. Bombarduje ich pocztą z nowym tomikiem w pdfie. Uważajcie! Fragmenty waszych grzecznościowych prywatnych listów mogą mu posłużyć jako blurby.

Kacyk. Kacyk to człowiek o wyrobionej, ale ciągle zagrożonej pozycji. Wedle typologii Kisielewskiego Polak z kategorii „pan nie wie kto ja jestem”.  Życie kacyka to ciągła wojna. To nieudany Władysław Łokietek rządzący Brześciem Kujawskim. Niszczą go, miażdżą, ale on się nie poddaje. Powraca i wypływa. Nawet jak spuścisz wodę.

Kaskaderzy – przez książkę Marxa o kaskaderach literatury przechodziła kiedyś każda pisząca młodzież, niektórzy nigdy już nie wytrzeźwieli. Kaskaderzy poezję zaczynają pisać w wieku, gdy sięgają po papierosy albo kiedy pierwszy raz urżną się do nieprzytomności. Każdy jeden to Jim Morrison z twarzą Stanisława Przybyszewskiego. Występują w gronie kaskaderów przybocznych - ktoś przecież musi opowiadać o ich kolejnych zaliczonych dupach i pijaństwach. Bez oczu bliźnich kaskaderzy i ich kabotyńskie gesty tracą sens. Dlatego pojawiają się zawsze tam, gdzie największa ilość ludzi może ich zauważyć – w centrum, na demonstracyjnym obrzeżu albo na facebooku.  

Patriota – każde miasto i wieś mają swojego patriotę, który w męskich rymach powie całą prawdę o ojczyźnie.  Już jutro w „Naszym Dzienniku”.

Podolski – dlaczego?! Dlaczego Lucas Podolski?!

Srebny Patafian – właściwie laureat Srebnego Patafiana.

Tkliwa – pisze tylko na papeteriach w różowe serca. Te serca są pełne poezji. A ty znowu odszedłeś.

Trauma – możesz być pewien:  ktoś w tych wierszach umrze i nie zabraknie miejsca dla rabina na rozkładanym krzesełku.

Wodotrysk – nikt nie wie o co chodzi w wierszach, które wytrysły po lekturze Andrzeja Sosnowskiego. Ale czy o to chodzi by wiedział?

Związkowiec – starsza generacja, kolejna kadencja. Członek Zlepu albo Espepu. Członek Środowiska. Reprezentant twórców, deputat na zjazd w Warszawie. Prezes, wiceprezes, w latach od do. Jedyny taki Herbert albo Iwaszkiewicz w naszym mieście. Z prawdziwie Miłoszowskimi aspiracjami.  Niestrudzony sygnatariusz listów otwartych albo donosów.

Podobieństwa do istniejących osób są przypadkowe. Jeśli ktoś z literatów się rozpoznał w tej typologii - to nie moja wina, że jest typowy.