"Zginę w cudzym kraju..."

Artykuł o bohaterze Majdanu Serhiju Nihojanie już w całości dostępny na stronie "Gościa Niedzielnego". Napisałem go miesiąc temu, gdy Berkut zaczął strzelać do uczestników Majdanu. Serhij był jednym z pierwszych bohaterów, których już dziś nazywają "nebesną sotnią" (niebiańską sotnią). Od początku byłem przekonany, że pamięć o Serhiju będzie żywa, że jego imieniem będą nazywać ulice. I tak, niewątpliwie będzie. Podczas pożegnania poległych puszczano łemkowską pieśń żałobną "Pływie kacza".  Dziś już mówi się o niej jako "hymnie nebesnoj sotni". Choć powstała w innym kontekście, zestawiona z losem Serhija, którego rodzina uciekła dwadzieścia lat temu przed wojną z Górskiego Karabachu, brzmi szczególnie przejmująco. Jej tekst wklejam poniżej. Posłuchać pieśni można tu.

Гей, пливе кача по Тисині,

Пливе кача по Тисині.

Мамко ж моя, не лай мені,

Мамко ж моя, не лай мені.

Гей, залаєш ми в злу годину,

Залаєш ми в злу годину.

Сам не знаю де погину,

Сам не знаю де погину.

Гей, погину я в чужім краю,

Погину я в чужім краю.

Хто ж ми буде брати яму?

Хто ж ми буде брати яму?

Гей, виберут ми чужі люди,

Виберут ми чужі люди.

Ци не жаль ти, мамко, буде?

Ци не жаль ти, мамко, буде?

Гей, якби ж мені, синку, не жаль?

Якби ж мені, синку, не жаль?

Ти ж на моїм серцю лежав,

Ти ж на моїм серцю лежав.