Kultura hejtu

Ten moment, kiedy myślisz: muszę od początku do końca przeczytać i przemyśleć całego Słowackiego, a obok literaci wiodą bezkompromisowy bój, kto kogo, kto z kim przeciw któremu wchodzi w dupę; jak wejść by nie wyjść albo jak wyjść nie wchodząc.

 Oczywiście tak było zawsze; krążył kiedyś taki żart po Warszawie: „Jak wejść do historii literatury? Od przodu przez Nałkowską albo od tyłu przez Iwaszkiewicza” (copyright Alfred Łaszowski). Ostatnia epoka jednak przerasta pod tym względem wszystkie poprzednie. Zwykłe środowiskowe złośliwości powtarzane kiedyś przy kawiarnianych stolikach dzisiaj są publikowane w sieci. Współczesna literatura polska to żenada, stwierdza ktoś, kto w niej nie siedzi i często ma rację. Inaczej patrzą ci, którzy są w "tym" od środka. Te setki profili literackiego planktonu połączone siecią znajomych na facebooku. Tu wciąż huczy! Niekończące się dywagacje kto zasłużył a kto nie na nominację do jakiejś nagrody; który ze stu poetyckich debiutów 2014 jest książką roku; kto się masturbuje książką kolegi; kto korzysta z ideolo by sobie zrobić lepiej, kto jest z mainstreamu, a kto jest niepokorny, kto miał dziadka komucha, a kto był molestowany przez Kingę Dunin. Hejtu jest tak dużo, jest powszechny, anonimowy (wróg uderza zza węgła) albo otwarty (cóż lepiej przykuwa uwagę jak ktoś komuś d…li!), że to już cały gatunek!Jako gatunek ludzi i gatunek paraliteracki.

Literatura, w której hejt staje się głównym środkiem komunikacji nieuchronnie staje się coraz bardziej zbędna komukolwiek poza grajdołem. Ale jak może być inaczej – gdy książki nie są skutkiem ubocznym jakiegoś zmagania się z tym, co nas przerasta, i inspiruje, ale stają się celem samym w sobie jako przedmiot opatrzony logo wydawnictwa? 

Czy istnieje jeszcze czytanie? To czytanie, o którym Marek Krystian Emanuel Baczewski pisał, że jest stanem afektywnym i czynnością miłosną? Gdy przysłuchać się dyskusjom literatów zdaje się, że nie. Ale istnieje afekt. Baczewski twierdzi, że czytelnik nie szuka sensu między rozwartymi udami okładek. Sens jest mu obojętny (…) Czytelnik to ogier i ogień (…) Eksplodujący do wewnątrz wulkan namiętności. Czyta? Wcale nie czyta. Pierdoli. (Patrz: M. K. E. Baczewski, Była sobie książka, s. 18). Ta Była sobie książka to bardzo optymistyczna pozycja. A w życiu? Jak to w życiu. Czytanie jest rzadkie. Książki zbędne. Jest za to (niestety) życie literackie. Zamiast czytelnika jest jeden i drugi autor, zwykle  grafoman. I piekło ich wzajemnych, najlepiej „pedalskich” stosunków opisanych "zcwelonym językiem" środowiskowego pornola.

Hejterstwo jako sposób istnienia, jako sposób na zaistnienie, hejterstwo jako dyskurs …  I jego nieodłączna siostra, wazelina. Jak w takim świecie funkcjonować?  Nie można tracić czasu na wicechujów, Oni i tak przyjdą na nasz pogrzeb. Ważne by przyszli też ci, którzy coś od nas otrzymali, jakiś bezinteresowny okruch dobra. Ora et labora. Módl się i pracuj powiada święty Benedykt. A nieuchronnie wzrośnie liczba osób, która będzie cię mogła pocałować w dupę.